موهایم خیس خیس است ..

بپیچمش به انگشت های تو؟

نمی دانم....

میخواهم بیایم توی بغلت

 

با لباس بیایم؟

نمی دانم...

می خواهم شروع کنم به بوسیدنت

تا همیشه

صبح که بیدار میشوم موهایم فرفری شده 

این رامی دانم ...

چه آرزوی دل انگیزی ست نوشتن افسانه عاشقانه 

برپوست تنت

و خواندن آن برای تو

 

خیلی چیزها بلدم عشق من !

حالا می خواهم فقط تو را یاد بگیرم 

نقطه به نقطه ...

 

دستش را بگیر

با عشق نوازشش کن

دعوتش کن به یک رقص

بگذاربا قدمهایی که به سوی تو می آید

از خودش دور شود 

شاید نمی دانی

آغوش یک مرد

گاهی

دنیای زنی را خراب می کند!

گاهی آباد

دستش را بگیر

نوازشش کن 

نوازشش کن 

دعوتش کن به یک رقص

حواست باشد

دنیای یک زن هیچ وقت خبرت نمی کند

به مردی که زبان سکوت زن را بفهمد باید گفت

                                                      خدا قوت!!!

فهمیدن یک زن سخت نیست

زن سراسرنازاست و نیاز

گریه ها

خنده ها

حرفهایش

تنها برای مردش هست

او عشق می خواهد و

آغوش

سینه ای مردانه

شانه ای برای تکیه دادن

فهمیدن یک زن سخت نیست

                               باورکن

              

           آن قدر ازتو پرم

                  که بایستم مقابل باد

                    پشت سرم

                       جهان مست می شود

              نگران نباش اگر 

               لب های تورا سانسور می کنند

               شعرهای مرا نقطه چین!

             درچاپخانه های زیر زمینی تورا خواهم بوسید*

 مرا بخوان 

 تکه های دل من اند این شعر ها

که دست به دست می روند

مرا بخوان

تا از چهار طرف

               به سمت تو پرواز کنم

  

        دیگر تنها نیستم 

       برشانه ی من کبوتریست که از دهان تو آب میخورد

       برشانه ی من کبوتریست که گلوی مرا تازه می کند 

      برشانه من کبوتریست با وقار وخوب

     که با من از روشنی سخن می گوید

    و از انسان- که رب النوع همه خداهاست

              درعکس چشمان تو

                                   خواب های من پیداست

                                  درشبیه پوست من

                                  شب ها چیزی شبیه خواب های تو می چرخد

                                 هرشب به خوابهایم بیا

                                  تا عکس مان هی به هم شبیه تر شود

 به بهشت نمی روم اگر مادرم آنجا نباشد 

 

 

جان شیرینم سلام

در هوای تو اناردلم به شوق ترکیدن رسیده دل میدهم به عادت شیرین خلوت انس 

در حرف زدن با تو کلامم این امکان را دارد که تا به حد کافی عاشق شود ای که سودای توسرمایه قلبم  

بیا با من به زمانهای دوربه سالهای قبل سالهای رویای کودکی مان سالهای عشق گالان اوجا ... 

کتاب آتش بدون دود را میگویم که  روح من از خواندنش سیر ی نمی پذیرد امشب تورا با جملاتی از کتاب به آن فضا

میبرم  تا تجدید خاطره ای شود برای من وتو

عشق دوست داشتنی من

امیداست به مذاق جانت خوش آید ای همیشگی عشق

"سولماز محبت را باج نمی دادومحبت را گدایی نمی کرد

سولماز اوچی پایش را درون چادر هرکسی نمی گذارد

با من باش و کاری کن که به جای هر روزبد هزار روزخوب بگذرانیم

تو مردی بودی که هیچگاه هیچ چیز کدرت نمی کرد

محبتی که درآن خاصیت نباشد محبت نیست چه فایده از دوست داشتنی که در آن امکان خدمتی نیست

بیداربیمار بهتراز خفته سلامت است

گریستن به خاطر شفای انسان نیست بخاطر وفای انسان است

رسیدن به بزرگترین آرزو مهم نیست مهم این است که آن آرزو واقعا" چقدر بزرگ باشد

تو تکیه گاه منی تکیه گاه اگر محکم نباشد تکیه به معنی است

من محتاج محبت کردنم نه محبت دیدن

زندگی هرچقدر بی ارزش باشد باز هم بیشتر از آن می ارزدکه به دست مردم جاهل تباه شود

هیچکس حق ندارد میان قرقی وشاهین مسابقه یی بگذارد خفت چنین مسابقه ایی بس است که شاهین را به قرقی بدل کند

زمانی که انسان به روی نزدیکترین خویش دست بلند می کند غرور وجود ندارد دیگری وجود ندارددیگران وجود ندارند فردا وجود دارد درد وجود دارد

غرور یک مرد کاسه چینی نیست که به یک اشاره بیفتد وبشکند

اگر مرد کشتنی مرد تحمل کردن هم باش

بزرگ کسی است که بزرگی کند

فرزندی که آگاهانه از خواسته های پدر سرپیچی کند به نوسازی تاریخ می رود

هر پدری بحشی از تاریخ را درخود دارد

هیچ چیز زندگی یک انسان شریف رابی بها نمی کند

قهر کردن را دون شاءن انسان با شعور می دانست

در افتادن با حقیر حقارت می آورد

این دنیا نیست که زیرپای مغروران شکست خورده می لرزد این پای خود آنهاست که استواری دنیارا تاب نمی آورد

قلبم از قطره شبنم شفاف تراست

آنقدر مهربانی سرباز نکرده در وجودش بود که می توانست تمام صحرا را از محبت انباشته کند

این مرد عاشقی است که بی وجودش عشق از معنی تهی میشود*

ومعشوقی است که بی حضورش عاشق به خاک می افتد*

دریا به مرداب نمی ریزد

برای عاشق بیقراربدتراز فردا روزی نیست*

 صدایت روزنی است به اتاقم

تا مرا به دنیایی از شور برساند

و رخوت شبانه را از پیکرم بزداید

امروز به شهر دل تو لیلی منم و

تو مجنون ردا پوش منی.........*

 

         " دل تنگم و دیدار تو درمان من است"

          خسته ام از ندیدنت از نبوییدنت

         جای عطر تو خالیست کنارم

          چقدر ذوقم را بنویسم شکیبایی بس است دیگر

          چشمانت را کی به من میدهی 

         ونیز دستهایت را...

         آهای بکر وحشی می کشمت

        به سه نقطه... من نخند 

                                وحشتناک دلتنگتم

  جای عشق کجاست

   در ذره ذره حضور

  در سحرگاهان زیبای من

  در نگریستن به مهتاب شبانه

  هنر آفرینش عاشقانه  

 طراوت نخستین لحظه ای که دستهایت را تفسیر کردم ....

 خواستن بسیار

وعشق یعنی با فشار نگاه تو بیدار شدن

  راه رفتن

 حرف زدن

 عشق یعنی برد نگاه من به جایی برسد که تو آنجایی

 عشق یعنی اعتبار به مقدار دوام

 مدت بودن

در معرکه عبور به قله احساس رسیدن

عشق یعنی تو چکیده از خاطر منی

از ذهن عاشق منی

من از خویش تورا آفریدم و

عشق یعنی در فاصله ها با کمترین ارتفاع در گوش من زمزمه کردن

 عشق یعنی تو ...

  من ...

وبیشتر *

         

          ا

        

          

 

          آرام من 

         باید رام کنی روحی

       را که ازدوریت نآرامی میکند**

     

             شیرین بیستونم

                                                           

              گمشده ی دشت عشق

                                                                    

           مرد مردی هست !!!

 

                         مردی وزن دارد به سنگینی فرهاد.....

 

                     نشداز دیده فرهاد غائب صورت شیرین                                                                                                                      

                       بنای بیستون را کارفرما این چنین باید   

 

            

                              

 

         دلت را ایثار کن 

    

       زمستان سحتی ست نبودنت

 

        مشعل مجنون را در دلم روشن کن

 

          که هوای عشق تو در سرم خیمه زده...*